Πρωϊνή προσευχή
Βασιλεῦ ἄναρχε, ὁ ὤν πρό πάντων τῶν αἰώνων, Πλαστουργέ μου, ὁ ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τήν ζωήν ταύτην παραγαγών τά σύμπαντα. Εὐλόγησον τήν ἡμέραν ταύτην, ἥν ἔδωκας μοι διά τήν ἀνεξιχνίαστον Σου ἀγαθότητα, καί τῆ δυνάμει τῆς εὐλογίας Σου ἱκάνωσον με ἐπιτελέσαι πᾶν ἔργον καί πάντα λόγον ἐν τῆ ἀρχομένη ὑπ΄ἐμοῦ ἡμέρα ταύτη, διά Σέ, πρός δόξαν Σου, έν τῶ φόβω Σου, κατά τό θέλημάς Σου, ἐν πνεύματι σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς, ἀγάπης, πραότητος, εἰρήνης,ἀνδρείας, σοφίας, ἐν προσευχῆ καί ἐπιγνώσει τῆς πανταχοῦ Σου παρουσίας.
Ναί, Κύριε, κατά τό ἄμετρον Σου ἔλεος, ὁδήγησόν με διά τοῦ Ἁγίου Σου Πνεύματος εἰς πᾶν ἔργον καί πάντα λόγον ἀγαθόν, καί δός μοι διελθεῖν ἀπροσκόπτως ἐνώπιον Σου τήν ὁδόν τῆς ζωῆς μου καί κατά τήν δικαιοσύνην Σου, ἥν ἐφανέρωσας ἡμῖν, ἵνα μή προσετεθῆ μοι οὐδεμία ἀνομία.
Κύριε, ὁ Μέγας ἐν ἐλέει, φεῖσαί μου τοῦ ἀπολλυμένου εἰς τό κακόν, καί μή ἀποκρύψης τό πρόσωπόν Σου ἀπ’ἐμοῦ. Καί ὅταν ἡ διεφθαρμένη μου θέλησις ὁδηγήση με πρός ἄλλας ὁδούς, καί τότε, ὁ Σωτήρ μου, μή ἐγκαταλίπης με, ἀλλά βιαίως ἐπανάγαγέ με εἰς τήν ἁγίαν Σου ὁδόν.
Ὅτι Σύ, καρδιογνῶστα ἀγαθέ, γινώσκεις πᾶσαν τήν πενίαν καί τήν ἀφροσύνην μου, τήν τυφλότητα καί τήν ἀχρειότητά μου, ἀλλά καί αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου καί οἱ στεναγμοί τῆς ψυχῆς μου ἑνώπιόν Σου εἰσί. Διό καί δέομαί Σου: Εἰσάκουσόν μου ἐν τῆ θλίψει μου καί ἔμπλησόν με ἄνωθεν τῆς δυνάμεως Σου· ἀνἀστησον με τόν παραλελυμένον τῇ ἁμαρτία, ἐλευθέρωσόν με τόν δουλωθέντα τοῖς πάθεσιν, ἴασαι με ἀπό παντός τραύματος ἐν ἐμοί κεκρυμμένου· καθάρισόν με ἀπό πᾶσης κηλίδος σαρκός καί πνεύματος, συγκράτησόν με ἀπό πᾶσης ἐσωτερικῆς καί ἐξωτερικῆς κινήσεως μή εὐαρέστου ἐνώπιόν Σου, ἀλλά καί ἐπιβλαβοῦς διά τόν πλησίον μου.
Δέομαί Σου:Νομοθέτησον με ἐν τοῖς τρίβοις τῶν ἐντολῶν Σου καί μέχρι ἐσχάτης μου ἀναπνοῆς μή ἐπιτρέψης παρεκκλῖναι τοῦ φωτός τῶν προσταγμάτων Σου, ἕως ἄν ἀποβῶσι ταῦτα ὁ μόνος νόμος ὅλης τῆς ὑπάρξεως μου, προσκαίρου τε καί αἰωνίου.
Ὁ Θεός, ὁ Θεός μου, περί πολλῶν καί μεγάλων δέομαί Σου ἐγώ, Σύ δέ μή παρίδης με μηδέ ἀπορρίψης με ἀπό τοῦ Προσώπου Σου διά τήν θρασύτητά μου καί τήν παρρησίαν μου, ἀλλά τῇ δυνἀμει τῆς ἀγάπης Σου ὁδήγησόν με κατά τά διαβήματά Σπυ, δός μοι ἀγαπᾶν Σε ὡς Σύ ἐνετείλω ἡμῖν, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας μου, ἐξ ὅλης τῆς διανοίας μου, ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος μου, δι’ ὅλου τοῦ εἶναί μου.
Ὅτι Σύ εἶ Μόνος Σκεπαστής Ἅγιος καί Παντοδύναμος Ὑπερασπιστής τῆς ζωῆς μου, καί Σοί προσφέρω τήν δοξολογίαν καί τήν προσευχήν μου.
Χάρισαί μοι, Κύριε, τοῦ γνῶναι τήν ἀλήθεια Σου πρό τοῦ ἀπελθεῖν με ἐκ τῆς ζωῆς ταύτης. Παράτεινον τάς ἡμέρας μου, ἕως ἄν προσφέρω Σοι μετάνοιαν ἀληθινήν. Μή ἀναγάγης με ἐν ἡμίσει ἡμερῶν μου, καί ὅταν εὐδοκήσης θεῖναι πέρας τῇ ζωῇ μου, προγνώρισόν μοι τόν θάνατόν μου, ἵνα ἡ ψυχή μου ἐτοιμασθῇ πρός συνάντησίν Σου.
Ἐν ἐκείνῃ τῇ μεγάλῃ καί ἱερᾷ δι’ἐμέ, γενοῦ μετ’ ἐμοῦ Κύριε, καί ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ Σωτηρίου Σου. Καθάρισόν με ἀπό πάντός ἁμαρτήματος φανεροῦ ἤ κρυφίου, ἀπό πάσης ἀνομίας κεκρυμμένης ἐν ἐμοί, καί ἀξίωσον με προσφέριν Σοι καλήν ἀπολογίαν ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ Βήματός Σου. Ἀμήν.
