Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΟΣ εις τήν Αγίαν Τριάδα.

Ο Ιερεύς: Ευλογητός ο Θεός ημων, πάντοτε, νυν καί αεί καί εις τούς αιωνας των αιώνων.

Ο Λαός: Αμήν. (Μή υπάρχοντος Ιερέως, ο Μοναχός, η η Μοναχή, η ο Λαϊκός αρχίζει: Δι΄ ευχων των Αγίων Πατέρων ημων, Κύριε Ιησου Χριστέ ο Θεός ημων, ελέησον ημας. Αμήν). Καί ευθύς:

O ΡΜΒ΄ Ψαλμός:

Κύριε, εισάκουσον της προσευχης μου,

Θεός Κύριος καί επέφανεν ημιν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου. (Τετράκις)

Ειτα τά τροπάρια ταυτα.

Ηχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρω.

Οι αμαρτήμασι πολλοις βαρυθέντες, καί τάς καρδίας καί ψυχάς μολυνθέντες, εν συντριβη καρδίας Σοί προσπίπτομεν πιστως, αναρχε, αόρατε, επουράνιε Πάτερ, σύμμορφε, συνάναρχε, συναΐδιε Λόγε, καί θειον Πνευμα, λύτρωσαι ημας, εκ πάσης νόσου ψυχης τε καί σώματος.

Δόξα. Ομοιον.

Τούς εις τό ονομα τό Σόν βαπτισθέντας, Τριάς Αγία καί τανυν ευρεθέντας, εις Αντιχρίστου χρόνους καί ημέρας πονηράς, στήριξον, εδραίωσον εν τη Ση Εκκλησία, Δέσποτα φιλάνθρωπε, καί εν ωρα ανάγκης, τήν Σήν εξ υψους δός ημιν ισχύν, καί των ανόμων βουλάς διασκέδασον.

Καί νυν. Ομοιον.

Ο της Τριάδος αγιώτατος οικος, η της Θεότητος σκηνή παναγία, εν η Πατήρ ηυδόκησεν, ο πάντων Θεός, Πνευμα δέ τό Αγιον επεσκίασεν οντως, καί Υιός εσκήνωσε, προελθών απορρήτως, Σύ Θεοτόκε πάντων η ελπίς· τούς Σέ υμνουντας κινδύνων διάσωζε.

Ο Ν΄ Ψαλμός

Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα ελεός Σου,

Ο Κανών, ου η ακροστιχίς:

« Αδεται τη Αγία Τριάδι υμνος».

( Εκτός της ακροστιχίδος αι δύο ωδαί στ΄ καί η΄).

Ωδή α΄. Ηχος πλ. δ΄. Ο Ειρμός.

Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργουσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελουσα θάλασσαν· Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, ασμα τω Θεω αναμέλποντα.

Τροπάρια

Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σωσον ημας.

Αρχή ολων των ορατων απάντων τε, καί αοράτων Θεός, ο Πατήρ, ο Λόγος, Πνευμα τό Πανάγιον, Μονάς η τρισυπόστατος, συγκατάβηθι, δέξαι, τήν ικεσίαν των δούλων Σου, ην χαρμονικως Σοί προσάγομεν.

Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σωσον ημας.

Διά παντός οι νοεροί διάκοσμοι, οι των Αγγέλων χοροί, Σοί Τριάς Αγία, νοεροις τοις χείλεσι, τόν υμνον αναπέμπουσι, μεθ΄ ων δέξαι καί ταύτην, τήν ικεσίαν ως ευσπλαχνος, καί τόν ιλασμόν ημιν δώρησαι.

Δόξα.

Εν τη Τριάδι η Μονάς γνωρίζεται, εν τη Μονάδι Τριάς, μεριστή προσώποις, ενική Θεότητι, απρόσιτος, ανέκφραστος, προσιτή δι΄ αγάπην, μία πηγή της χρηστότητος, πασι χεομένη τοις κτίσμασι.

Καί νυν.

Τό απ΄ αιώ­νων ο­ρι­σθέν μυ­στή­ριον, τό α­κα­τά­λη­πτον, τό Θε­όν αν­θρώ­ποις συ­να­να­στρα­φή­σε­σθαι, βρο­τοις ο­μοιω­θή­σε­σθαι, συλ­λα­βου­σα Παρ­θέ­νε, του­τον Θε­άν­θρω­πον ε­τε­κες, Ον υπέρ ημων κα­θι­κέ­τευε.

Ωδή γ΄. Ο Ειρμός.

Ο στερεώσας κατ΄ αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γην επί υδάτων εδράσας, εν τη πέτρα με Χριστέ, των εντολων σου στήριξον· οτι ουκ εστι πλήν σου, αγιος μόνε φιλάνθρωπε.

Τροπάρια.

Ακαταλήπτως ο Υιός, πρό του τόν κόσμον παρειναι, αχωρίστως τω Πατρί συνυπηρχε, καί τό Πνευμα τω Πατρί καί τω Υιω αχώριστον, τρία μέν τοις προσώποις, αλλ΄ ηνωμένα Θεότητι.

Ιερωτάταις εν ωδαις, Σέ τήν αόρατον Φύσιν, ευλαβως υμνολογουντες βοωμεν· Παντουργέ, Παντοποιέ, τήν κτίσιν κατοικτείρισον, καί τοις λατρεύουσί Σοι, νουν καί καρδίαν χαρίτωσον.

Των Προφητων Σου ο χορός, των Αποστόλων ο δημος, καί απάντων των Αγίων αι τάξεις, υπερούσιε Τριάς, απαύστως Σέ δοξάζουσι, καί τοις εν γη αιτουνται, τούς οικτιρμούς Σου φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον.

Η πλατυτέρα ουρανων, η Παναγία Παρθένος, τόν αχώρητον εν πάση τη κτίσει, εν γαστρί παρθενικως, συνέλαβε καί ετεκε, καί Θεοτόκος μόνη, γνωρίζεται καί δοξάζεται.

Διάσωσον από κινδύνων ημας ω Τριάς Αγία, τούς εν ορθοδόξω πίστει Σοί λατρεύοντας, καί ευσεβως αεί Σε προσκυνουντας.

Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί τήν ημων χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ιασαι της ψυχης ημων τό αλγος.

Κάθισμα. Ηχος β΄. Ευσπλαχνίας.

Ευσπλαχνίας τό πέλαγος υμιν υφαπλώσας, υπόδεξαι ημας Ελεημον. Βλέψον εις λαόν τόν Σέ δοξάζοντα, δέξαι τάς ωδάς των αιτουμένων Σε, Τριάς Μονάς αναρχε· εις Σέ γάρ ελπίζομεν τόν των ολων Θεόν, των πταισμάτων δουναι τήν συγχώρησιν.

Ωδή δ΄. Ο Ειρμός.

Σύ μου, ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν πτωχείαν επισκεψάμενος· διό σύν τω Προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω· τη δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Τροπάρια.

Αδυνατει, δόξαν καί αινον επάξιον, σοί προσάγειν, πασα η ασώματος, καί υλική φύσις ως εκ Σου, υπαρξιν λαβουσα, δυναμουμένη καί στήκουσα, Τριάς Υπεραγία· πλήν τήν δέησιν ταύτην, ικετεύομεν Ευσπλαχνε, πρόσδεξαι.

Γην εν αρχη, καί ουρανόν εστερέωσας, εν ισχύϊ τη παντοδυνάμω σου, ο Ων Πατήρ σύν τω παντουργω Λόγω καί τω Θείω, ομοδυνάμω τε Πνεύματι, τήν θάλασσαν καί πάντα, τά εν τούτοις· διό σου, τούς πολλούς οικτιρμούς πασι δώρησαι.

Ινα της Σης, δόξης καί θείας λαμπρότητος, καί ετέρα γένηται συμμέτοχος, φύσις κτιστή, πάνσοφε Θεέ, ανθρωπον εκ δύο, ψυχης καί σώματος επλασας, ως οντως μέγα κόσμον, εν σμικρω καί βοωντα: τη δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Ουκ ην ποτέ, οτε ουκ ην, ανακράζομεν, ο Υιός καί Λόγος: εν αρχη γάρ ην, αμα Πατήρ αμα καί Υιός, αμα καί τό Πνευμα, συναϊδίως εκλάμπουσα, Ενάς η τρισσουμένη, καί Τριάς ενουμένη, Ακατάληπτε Κύριε, δόξα σοι.

Θεοτόκιον

Αλλην σκηνήν, καθαρωτάτην γινώσκομεν, τήν αγίαν Πάναγνε γαστέρα σου, φιλοξενήσασαν αληθως, της σεπτης Τριάδος, τόν ενα καί σωματώσασαν, αγνων σου εξ αιμάτων: Αυτόν ουν εκδυσώπει, υπέρ πάντων ημων των υμνούντων σε.

Ωδή ε΄. Ο Ειρμός.

Ινα τί με απώσω, από του προσώπου σου, τό φως τό αδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον; αλλ΄ επίστρεψόν με, καί πρός τό φως των εντολων σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.

Τροπάρια.

Τόν αόρατον φύσει, Ον ουδείς ανθρώπων εώρακε πώποτε, εν τω Ιορδάνη, τόν Χριστόν Ιησουν εωράκαμεν, καί φωνήν Πατρόθεν, ηκούσαμεν καί θειον Πνευμα, τω Χριστω επελθόν ωσεί πέλεια.

Ρητορεύουσαι γλωσσαι, αι των αλιέων αθρόον εδείχθησαν, του πυρός εν ειδει, επελθόντος αυτοις θείου Πνεύματος, δι΄ Υιου πεμφθέντος, εκ του Πατρός· διό βοωμεν· Αγαθέ τάς ψυχάς ημων φώτισον.

Ιλασμόν ημιν πασι, τοις εν ορθοδόξω σε πίστει δοξάζουσι, καί λατρεύουσί σοι, Παναγία Τριάς Υπεράγαθε καί ψυχης υγείαν, δίδου καί σώματος τήν ρωσιν, καί πταισμάτων πολλων τήν συγχώρησιν.

Ανεικάστω ισχύϊ, απαντα τόν κόσμον εποίησας Κύριε, καί μυρίους αλλους, δυνατόν σοι ει ηθελες του ποιήσασθαι· πάντα δυνατά σοι, παντοποιέ Τριάς Αγία, πάντας ουν ως οικτίρμων ελέησον.

Θεοτοκίον.

Ακατάληπτον οντως· η του Λόγου υπόστασις πυρ τό απρόσιτον, εχωρήθη ολη, εν γαστρί αναλλοίωτος μείνασα, φύσει ενωθεισα, τη ανθρωπίνη παραδόξως, καί ημεις δι΄ αυτης εθεώθημεν.

Ωδή στ΄. Ο Ειρμός.

Τήν δέησιν εκχεω πρός Κύριον, καί αυτω απαγγελω μου τάς θλίψεις· οτι κακων η ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τω Αδη προσήγγισε· Καί δεόμαι ως Ιωνας· εκ φθορας ο Θεός με ανάγαγε.

Τροπάρια.

Προάναρχε, Αγαθέ, Αόρατε, Υπερούσιε Θεέ Παντοκράτορ, Πατήρ ο Νους, η πηγή καί αιτία, των εκφυέντων σου Λόγου καί Πνεύματος, σπλαχνίσθητι καί δός ημιν, τά πολλά καί αρχαια ελέη σου.

Θεάνθρωπε, ελεημον, ευσπλαχνε, Πανοικτίρμον του Πατρός Υιέ καί Λόγε, του διά Σου, ορατόν πάντα κόσμον, καί τόν αόρατον Πνεύματι πήξαντος. Αλλ΄ ω Παντάναξ Ιησου! Σωσον δή ο Σωτήρ τάς ψυχάς ημων.

Παράκλητε, αγαθέ, Πανάγιε, ομούσιε Πατρί καί τω Λόγω· ειρηνικόν, καί ουράνιον Πνευμα, πηγή σοφίας, τό φως, η Ζωή ημων, ελθέ καί σκήνωσον εν ημιν, καί παντός μολυσμου αποκάθαρον.

Θεοτοκίον.

Παντάνασσα, Παναγία Δέσποινα, Παναμώμητε, Αγνή Θεομητορ, τό εκλεκτόν, πρό αιώνων απάντων, του Θεου Λόγου αγνόν οικητήριον, καί Τούτου Μήτηρ αληθής, καί ημων των πιστων η βοήθεια.

Διάσωσον, από κινδύνων ημας, ω Τριάς Αγία, τούς εν ορθοδόξω πίστει σοί λατρεύοντας, καί ευσεβως αεί σέ προσκυνουντας.

Αχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως, επ΄ εσχάτων των ημερων, τεκουσα, δυσώπησον, ως εχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αιτησις, τό Κύριε ελέησον,

ειτα τό Κοντάκιον.

Ηχος β΄. Προστασία των Χριστιανων.

Εκκλησία των Χριστιανων η Ορθόδοξος, ανυμνει σε Παναγία Τριάς ο Θεός ημων· μή παρίδης αμαρτωλούς οικέτας σου ημας, αλλά δώρησαι πασιν ημιν, τήν σήν βοήθειαν ταχύ, τοις πιστως σοι κραυγάζουσι· ρυσαι πάσης μανίας, καί κακίας των αντιχρίστων, καί τήν πίστιν ημων πρός Σέ, διατήρησον ακλόνητον.

Προκείμενον. Ηχος πλ. α΄.

Τω Λόγω Κυρίου οι ουρανοί εστερεώθησαν, καί τω Πνεύματι του στόματος Αυτου, πασα η δύναμις αυτων. (Δίς).

Στίχ. Οι ουρανοί διηγουνται δόξαν Θεου, ποίησιν δέ χειρων Αυτου, αναγγέλλει τό στερέωμα.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ εκ του κατά Ματθαιον.

Τω καιρω εκείνω, οι ενδεκα μαθηταί επορεύθησαν εις τήν Γαλιλαίαν, εις τό ορος ου ετάξατο αυτοις ο Ιησους. Καί ιδόντες αυτόν προσεκύνησαν αυτω, οι δέ εδίστασαν. Καί προσελθών ο Ιησους ελάλησεν αυτοις λέγων. εδόθη μοι πασα εξουσία εν ουρανω καί επί γης. Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τά εθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις τό ονομα του Πατρός καί του Υιου καί του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρειν πάντα οσα ενετειλάμην υμιν· καί ιδού εγώ μεθ΄ υμων ειμί πάσας τάς ημέρας, εως της συντελείας του αιωνος· αμήν.

Δόξα. Ηχος β΄.

Πάτερ, Λόγε, Πνευμα, Τριάς η εν Μονάδι, εξάλειψον τά πλήθη των εμων εγκλημάτων.

Καί νυν, ο αυτός.

Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις Ελεημον, εξάλειψον τά πλήθη των εμων εγκλημάτων.

Ηχος πλ. β΄. Ολην αποθέμενοι.

Δευτε προσκυνήσωμεν, τήν Παναγίαν Τριάδα, καί καθικετεύσωμεν, οι ταις παραβάσεσι βαρυνόμενοι, ω Θεέ ευσπλαχνε! μόνε ανεξίκακε, τάς ψυχάς ημων οικτείρησον, ως αναμάρτητος, πταίσματά τε πάντα συγχώρησον· Σύ γάρ ει Ποιμήν ημων, πρόβατα ημεις ορειάλωτα· μή παραχωρήσης, πεσειν ημας εις χειρας του εχθρου, αλλ΄ ως φιλάνθρωπος δός ημιν, τό μέγα σου ελεος.

Σωσον ο Θεός τόν λαόν σου... Τό, Κύριε ελέησον ιβ΄.

Ωδή ζ΄. Ο Ειρμός.

Παιδες Εβραίων εν καμίνω, κατεπάτησαν τήν φλόγα θαρσαλέως, καί εις δρόσον τό πυρ, μετέβαλον βοωντες· Ευλογητός ει Κύριε, ο Θεός εις τούς αιωνας.

Τροπάρια.

Δύο πηγάς δυσσεβοφρόνως, της Θεότητος δοξάζουσι Λατινοι, αλλ΄ ημεις ευσεβως, μίαν πηγήν καί ρίζαν, του Λόγου καί του Πνεύματος, τόν Πατέρα προσκυνουμεν.

Ισοι Θεότητι καί δόξη, τω Πατρί εισίν ο Λόγος καί τό Πνευμα, εν απρόσιτον φως, καί αβυσσος ελέους. Ω, Κύριε ελέησον! τούς πιστως σε προσκυνουντας.

Υμνον καί δέησιν προσδέχου, Τριάς Αναρχε καί τήν «Δοξολογίαν»[1] ην εν πόθω πολλω προσέφερον καί δίδου, ρανίδα της Σης χάριτος, καί πταισμάτων μου τήν λυσιν.

Θεοτοκίον.

Μέγα καινόν ειδεν η κτίσις, εν τη Κώμη Βηθλεέμ τόν ξένον τόκον· Θεός τό τεχθέν, η Μήτηρ δέ Παρθένος, Ην ανυμνουντες λέγομεν· χαιρε Κεχαριτωμένη.

Ωδή η΄. Ο Ειρμός.

Τόν εν ορει αγίω δοξασθέντα, καί εν βάτω πυρί τω της Αειπαρθένου, τω Μωυσει μυστήριον γνωρίσαντα, Κύριον υμνειτε, καί υπερυψουτε, εις πάντας τούς αιωνας.

Τροπάρια.

Παλαιόν ημερων καί επί θρόνου, Δανιήλ θεωρει, καί τόν Υιόν ανθρώπου, τό θειον Πνευμα ως αυτόν ενίσχυσε. Δέσποτα παράσχου, δύναμιν σοις δούλοις, υμνειν σε εις αιωνας.

Πασαν γαιαν χαρίτων της Τριάδος, πληρουμένην ορα ο ζηλωτής Ηλίας, τρεις εις αυτήν τελων εκχύσεις υδατος· θείου ζήλου πλησον, Κύριε τούς πίστει, αεί σέ ευλογουντας.

Στίχ. Ευλογουμεν Πατέρα, Υιόν, καί Αγιον Πνευμα, τόν Κύριον.

Ησαΐας εν θρόνω επηρμένω, τόν Θεόν Σαβαώθ τοις οφθαλμοις εώρα, καί εν πολλω τω δέει Εξαπτέρυγα, αγιος βοωντα, Αγιος Αγιος, ο Θεός εις τούς αιωνας.

Καί νυν.

Μωϋσης εν τη βάτω κατενόει, του σου τόκου Αγνή, μυστήριον τό μέγα· ολον εν σοί τό πυρ γάρ της Θεότητος, ωκησεν αφλέκτως· οθεν σέ υμνουμεν, εις πάντας τούς αιωνας.

Ωδή θ΄. Ο Ειρμός.

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί της γης κατεπλάγη τά πέρατα, οτι Θεός, ωφθη τοις ανθρώποις σωματικως, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα των ουρανων· διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι.

Τροπάρια.

Νυμφίε ωραιότατε Ιησου, τήν πτωχήν μου καρδίαν αγάπησον, καί σεαυτω, οικον κατασκεύασον φωτεινόν, σύν τω Πατρί σου ελθετε, καί τω θείω Πνεύματι καί μονήν, ποιήσατε αγίαν, Αγγέλοις θυμηδίαν, καί πασι δαίμοσιν απρόσιτον.

Ουκ οιδαμεν εκτός σου αλλον Θεόν, τάς δέ χειρας ημων πρός αλλότριον, θεόν ποτέ, ου διεπετάσαμεν δουλικως, αλλ΄ ει καί αμαρτάνομεν, πρός Σέ επιστρέφομεν ευλαβως· οικτείρησον καί σωσον, Τριάς Υπεραγία, τούς σούς οικέτας ως φιλάνθρωπος.

Συνάχθητε χορειαι των Μοναχων, Ιερεις καί Λευιται αθροίσθητε, μετά πιστων, καί Ιεροψάλται μελωδικως, υμνουντες προσκυνήσωμεν, τόν Δημιουργόν ημων καί Θεόν, Πατέρα, Λόγον, Πνευμα, αιτουντες ημιν δουναι, καί Βασιλείαν τήν ουράνιον.

Δόξα.

Ω χάριτος μεγάλης καί δωρεας, ης ανθρώπων τό γένος ηξίωται, εν τω Χριστω! σωμα γάρ τό γήινον θεωθέν, εις ουρανούς ανύψωται, καί θρόνω συγκάθηται Πατρικω. Ω δόξης ανεκφράστου, καί θείας χαρμοσύνης! ης ο Θεός ημας αξίωσον.

Καί νυν.

Ανύμφευτε Παρθένε η τόν Θεου, Θεόν Λόγον αφράστως κυήσασα, σοις υμνηταις, Αφεσιν πταισμάτων τόν σόν Υιόν, Νέμειν αυτοις ικέτευε· Απαντα γάρ δύνασαι αληθως. Συνέτισον ουν πάντας· Ιδού γάρ μετ΄ ολίγον, Ο χρόνος φέρει τήν Συντέλειαν.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ

Αξιόν εστιν ως αληθως, τήν υπέρθεον υμνειν Τριάδα, τήν πανυπερένδοξον καί υπερύμνητον, τόν φιλάνθρωπον Θεόν ημων.

Πατέρα τόν αναρχον καί Θεόν, συνάναρχον Λόγον, καί τό Πνευμα τό αγαθόν, αχώριστον μίαν καί αναρχον ουσίαν, τρισάριθμον Μονάδα, υμνοις τιμήσωμεν.

Υμνήσωμεν πάντες θεοπρεπως, ασμασιν ενθέοις, τόν Πατέρα καί τόν Υιόν, καί Πνευμα τό Θειον, τρισυπόστατον κράτος, τήν μίαν βασιλείαν καί κυριότητα.

Τάς ακτινοβόλας σου αστραπάς, λάμψον μοι Θεέ μου, Τρισυπόστατε Παντουργέ, καί οικον με δειξον, Σης απροσίτου δόξης, φαιδρόν καί φωτοφόρον καί αναλλοίωτον.

Τρεις ταις υποστάσεσιν η Μονάς, μία τη Ουσία της Θεότητος η Τριάς, ο Πατήρ, ο Λόγος καί τό Αγιον Πνευμα, Θεότης τρισαγία, Μονάς τρισήλιος.

Πάντων πρό αιώνων μετά Πατρός, ο Λόγος υπηρχε, χθές καί σήμερον ο αυτός, καί εις τούς αιωνας, Θεάνθρωπος δ΄ εσχάτως, καί ων καί διαμένων ως αναλλοίωτος.

Ειδομεν τό φως τό αληθινόν, ελάβομεν Πνευμα, εκ Πατρός διά του Υιου, φωτίζον καρδίας, των πίστει προσκυνούντων, Τριάδα Παναγίαν τήν αδιαίρετον.

Ιλεως γενου μοι Τριάς σεπτή, τω εν αμαρτίαις αχρειώσαντι τήν ψυχήν, καί δικαία κρίσει τω σώματι νοσουντι· αλλά μή μέ στερήσης της Βασιλείας Σου.

Πασαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Αγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις τό σωθηναι ημας.

Τό τρισάγιον, Παναγία Τριάς. Πάτερ ημων.

Οτι σου εστιν...

Ειτα τά τροπάρια ταυτα.

Ηχος πλ. β΄.

Ελέησον ημας, Κύριε ελέησον ημας· πάσης γάρ απολογίας απορουντες, ταύτην σοι τήν ικεσίαν ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν· ελέησον ημας.

Δόξα.

Κύριε ελέησον ημας· επί σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή οργισθης ημιν σφόδρα, μηδέ μνησθης των ανομιων ημων, αλλ΄ επίβλεψον καί νυν ως ευσπλαγχνος καί λύτρωσαι ημας εκ των εχθρων ημων· Σύ γάρ ει Θεός ημων, καί ημεις λαός σου, πάντες εργα χειρων σου, καί τό ονομά σου επικεκλήμεθα.

Καί νυν. Θεοτοκίον.

Της ευσπλαγχνίας τήν πύλην ανοιξον ημιν ευλογημένη Θεοτόκε· ελπίζοντες εις σέ μή αστοχήσωμεν· ρυσθείημεν διά σου των περιστάσεων· Σύ γάρ ει, η σωτηρία του γένους των Χριστιανων.

Τό Κύριε ελέησον μ΄(40) καί απόλυσις.

Τροπάρια μετά τήν απόλυσιν.

Ηχος β΄. Οτε εκ του ξύλου σε νεκρόν.

Δευτε προσκυνήσωμεν πιστοί, πόθω τήν Αγίαν Τριάδα, Πατέρα Αναρχον, καί Υιόν συνάναρχον, καί Πνευμα Αγιον, εκβοωντες καί λέγοντες· Θεέ πανοικτίρμον, πρόσδεξαι τήν δέησιν ημων των δούλων σου, οτι Σοί λατρεύομεν μόνω, καί Σέ δυσωπουμεν· αξίους, ποίησον ημας της Βασιλείας σου.

Ετερον ομοιον.

Δέσποτα Χριστέ Παμβασιλευ, εφθασε καιρός ον προειπας, επιστηρίζων ημας, «γίνεσθε ουν ετοιμοι» οτι πολλοί πειρασμοί, τοις εν γη επελεύσονται· διό σοι βοωμεν· η ημέρα κέκλικε καί πρός εσπέραν εστί, μεινον μεθ΄ ημων Ευεργέτα, σύν Πατρί καί Πνεύματι Θείω, πάντων δυσχερων ημας ρυόμενος.

Τόν Πατέρα δοξάσωμεν, τόν Υιόν προσκυνήσωμεν, πάντες καί τό Αγιον Πνευμα, πιστως ανυμνήσωμεν.

Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου τό αγιον Πνευμα, Τριάς Αγία δόξα σοι.

Τη πρεσβεία Κύριε, πάντων των Αγίων καί της Θεοτόκου, τήν σήν ειρήνην δός ημιν, καί ελέησον ημας, ως μόνος Οικτίρμων.

Δι΄ ευχων των αγίων Πατέρων ημων Κύριε Ιησου Χριστέ

ο Θεός ημων, ελέησον καί σωσον ημας. Αμήν.


«Σέ υμνουμεν, Σέ ευλογουμεν, Σοί ευχαριστουμεν Κύριε,

Καί δεόμεθά σου, ο Θεός ημων»

ΣΕ ΥΜΝΟΥΜΕΝ

τόν υπερύμνητον Θεόν ημων, Ον υμνει πασα κτίσις η υπό Σου λόγω μόνω ποιηθεισα.

ΣΕ ΕΥΛΟΓΟΥΜΕΝ

τόν μόνον ευλογητόν των Πατέρων, Ον ευλογουσι πάντες οι Αγγελοί Σου, τά πνεύματα των Δικαίων εν ουρανω καί οι αγιοί Σου επί της γης.

ΣΟΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕΝ ΚΥΡΙΕ

διά πάντα οσα εποίησας, οσα ποιεις καί οσα αν ποιήσης μεθ΄ ημων, ειτε ευχάριστα ειτε δυσάρεστα, ειτε χαρμόσυνα ειτε λυπηρά, οτι αγαπων ημας ενεργεις εν ημιν τά Σοί ευάρεστα καί ημιν ωφέλιμα.

ΚΑΙ ΔΕΟΜΕΘΑ ΣΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ

γενέσθω, Κύριε, τό ελεός σου εις ημας ως θέλεις, ως οιδας, ως βούλεσαι. Ετι καί ετι μακροθύμησον επί τάς πολλάς καί εν γνώσει αμαρτίας ημων· συγχώρησον ημιν πάντα καί αξίωσον ημας ποιειν πάντοτε καί εν πασι τό θέλημά σου. Βοήθησον, Κύριε τ. δούλ. ... σου τόν, τήν Σύζυγον, τόν υιόν, τήν θυγατέρα, τόν φίλον, τόν εχθρόν, τόν ασθενη...



[1] ([ Εννοε~ιται [εδ~ω ]η προσφορά τ~ων 24ων Ο{ικων ε[ις τήν ] Αγίαν Τριάδα).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου