(ποίημα Δανιήλ Μοναχου)
Ι. Ευλογητός ο Θεός ημων πάντοτε, νυν καί αεί καί εις τούς αιωνας των αιώνων. Αμήν.
Ψαλμός ΡΜΒ΄ (142)
Κύριε, εισάκουσον της προσευχης μου, ενώτισαι τήν δέησίν μου εν τη αληθεία Σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη Σου. Καί μή εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου Σου, οτι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν Σου πας ζων. Οτι κατεδίωξεν ο εχθρός τήν ψυχήν μου· εταπείνωσεν εις γην τήν ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοις, ως νεκρούς αιωνος· καί ηκηδίασεν επ΄ εμέ τό πνευμα μου· εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερων αρχαίων, εμελέτησα εν πασι τοις }εργοις Σου, εν ποιήμασι των χειρων Σου εμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χειρας μου· η ψυχή μου ως γη }ανυδρός Σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε τό πνευμα μου. Μή αποστρέψης τό πρόσωπόν Σου απ΄ εμου, καί ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό }ελεός Σου, οτι επί Σοί ηλπισα. Γνώρισόν μοι Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, οτι πρός Σέ ηρα τήν ψυχήν μου. Εξελου με εκ των εχθρων μου Κύριε· οτι πρός Σέ κατέφυγον· δίδαξόν με του ποιειν τό θέλημά Σου, οτι Σύ ει ο Θεός μου. Τό Πνευμα Σου τό αγαθόν, οδηγήσει με εν γη ευθεία, ενεκεν του ονόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη Σου εξάξεις εκ θλίψεως τήν ψυχήν μου· καί εν τω ελέει Σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρους μου, καί απολεις πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, οτι εγώ δουλος Σού ειμι.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημιν ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Τω Ιωάννη οι πιστοί νυν προσδράμωμεν, οι εν δεινοις καί συμφοραις, καί προσπέσωμεν, εν ευσεβεία κράζοντες, εκ βάθους ψυχης· Οσιε, βοήθησον, εφ΄ ημιν σοις ικέταις, πρόφθασον καί λύτρωσαι της παρούσης ανάγκης· μήν παραβλέψης δέησιν οικτράν των προσφευγόντων τη σκέπη σου, Αγιε.
Δόξα Πατρί καί Υιω καί Αγίω Πνεύματι.
(ποίημα Γερασίμου Μοναχου Μικραγιαννίτου).
Ως δεδεγμένος των θαυμάτων τήν χάριν, θαυματουργεις τοις ευλαβως προσιουσι, τη ιερα πρεσβεια σου εκάστοτε. Οθεν τούς προστρέχοντας, τω σεπτω σου λειψάνω, ρυσαι πάσης θλίψεως, παθων καί κινδύνων, καί των πταισμάτων α}ιτει ιλασμόν, ω Ιωάννη, τοις σέ μακαρίζουσι.
Καί νυν καί αεί καί εις τούς αιωνας των αιώνων. Αμήν.
Ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλειν οι ανάξιοι· ει μή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημας ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; τίς δέ διεφύλαξεν εως νυν ελευθέρους; ουκ αποστωμεν Δέσποινα εκ σου· σούς γάρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινων.
Ψαλμός Ν΄ (50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά τό μέγα ελεός Σου καί κατά τό πληθος των οικτιρμων Σου εξάλειψον τό ανόμημά μου. Επί πλειον πλυνόν με από της ανομίας μου καί από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Οτι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω, καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστί διά παντός. Σοί μόνω ημαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα,
οπως αν δικαιωθης εν τοις λόγοις Σου καί νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην, καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τά αδηλα καί τά κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιεις με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι, πλυνεις με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιεις μοι αγαλλίασιν καί ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον τό πρόσωπόν Σου από των αμαρτιων μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, καί πνευμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από του προσώπου Σου, καί τό Πνευμα Σου τό Αγιον μή αντανέλης απ΄ εμου. Απόδος μοι τήν αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, καί πνεύματι ηγεμονικω στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τάς οδούς Σου, καί ασεβεις επί Σέ επιστρέψουσι. Ρυσαι με εξ αιμάτων, ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλωσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ανοίξεις, καί τό στόμα μου αναγγελει τήν α}ινεσίν Σου. Οτι ει ηθέλησας θυσίαν, }εδωκα αν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεω, πνευμα συντετρριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία Σου τήν Σιών, καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν καί ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Ο Κανών.
Ωδή α΄. Ηχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Οσιε του Θεου πρέσβευε υπέρ ημων.
Δειναις πιεζόμενος συμφοραις, πρός σέ επιρρίπτω, καί τό σωμα καί τήν ψυχήν· δεόμενός σου, οσιε Πάτερ, εκ λυπηρων καί δεινων με λυτρώσασθαι.
Σαρκός με του κλύδωνος προσβολή, μάκαρ Ιωάννη, εκταράττει διηνεκως, ειρήνευσον Πάτερ, τη γαλήνη, ταις του Θεου συμπαθέσι πρεσβείαις σου.
Δαιμόνων τά στίφη τά πονηρά, καταπολεμουσι, τόν σόν δουλον ανηλεως· κατάλυσον τούτους τη δυνάμει, τη του Σταυρου φιλανθρώποις πρεσβείαις σου.
Θεοτοκίον
Παρθένε, η πύλη η του Θεου, }ανοιξόν μοι πύλην, ευσπλαγχνίας καί εκ πυλων, της θανατηφόρου αμαρτίας, τη μητρικη παρρησία σου ρυσαι με.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψιδος.
Πονηρίας ανθρώπων οδυνηρων πάντοτε, απειλάς πνεόντων δυσφήμως, σύ με διάσωσον, τήν αυτων θηριώδη μανίαν διασκεδάσας, ευσεβων τό στήριγμα, Πάτερ πανένδοξε.
Ευτρεπίσας πανσόφως τό της ψυχης ο}ικημα, καί διαφερόντως κοσμήσας, θεομακάριστε, χάριν του Πνεύματος εισδεδυγμένος ωράθης, καί φωτός πληρέστατος, ως στύλος πύρινος.
Θεοτοκίον
Καθαρας παρθενίας αποπεσών, Πάναγνε, ολως εμολύνθην τω πάθει, της ασωτίας μου· η τετοκυΐα Κριτήν, αμαρτανόντων ανθρώπων, πάσης κατακρίσεως, Παρθένε, σωσον με.
Διάσωσον από κινδύνων τούς δούλους σου, Θεοφόρε, τούς εν πίστει ειλικρινει πρός Σέ καταφεύγοντας, ως ετοιμον βοηθόν εν ανάγκαις.
Επίβλεψον εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί τήν εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί }ιασαι της ψυχης μου τό }αλγος.
Ειτα μνημονεύει ο Ιερεύς υπέρ ων η Παράκλησις γίνεται καί ψάλλομεν τό Κύριε ελέησον. Ο Ιερεύς· Οτι ελεήμων. Καί ευθύς λέγομεν τό επόμενον κάθισμα·
Ηχος β΄. Τά }ανω ζητων.
Προστάτης θερμός καί πύργος απροσμάχητος, εδείχθης,σοφέ, τοις πίστει εκβοωσί σοι, καί σεπτως κραυγάζουσι, Θεοφόρε Ιωάννη, πρόφθασον καί εκ κινδύνων λύτρωσαι ημας, αεί τη Τριάδι παριστάμενος.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα, Κύριε.
Ιαμάτων χαρίσματα, τω σεπτω τεμένει σου οι προσφεύγοντες, αρυόμεθα ευφρόσυνα, καί δοξάζομέν σε θαυματόβρυτε.
Καππαδόκων συστήματα, καί των Προκοπέων πλήθη τά ευλαβη, αντιλήπτορα γινώσκουσι, καί προστάτην πάντες ευφημουσί σε.
Διαβάς ανδρικώτατα, νέφος της σαρκός σου διά της πράξεως, εισω γέγονας αοίδιμε, του φωτός του θείου, ως επόθησας.
Θεοτοκίον.
Οικος γέγονας, αχραντε, του Θεου των ολων ως Αειπάρθενος· οικον οθεν με ανάδειξον, αρετων ενθέων, θεία χάριτι.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημας.
Φρούρησον ημας ταις πρεσβείαις σου, μακάριε, καί τω βραχίονί σου τω κραταιω, πικρούς δαίμονας κατάβαλε, υπερθαύμαστε.
Δώρησαι υμιν, τήν υγείαν δεομένοις σου, καί της ψυχης καί του σώματος αεί, καί τήν μυρόπνοον ρωσιν, πάτερ πανόλβιε.
} Ιασαι λαόν προσδραμόντα σοι, θαυμάσιε καί λοιμικης νόσου καί πυρετων, καί αλγηδόνων παντοίων ολως διάσωσον.
Θεοτοκίον.
Χαίρει επί σοί, Θεοτόκε, κτίσις απασα, των Αγγέλων τά συστήματα, καί των ανθρώπων γλωσσαι πασαι δοξάζουσι.
Ωδή στ΄. Τήν δέησιν εκχεω.
Θαυμάτων σε θησαυρόν επίσταμαι, καί πηγήν των αγαθων, Ιωάννη· αρρωστιων, ιατρεύοντα πάθη, καί ενεργείας δαιμόνων ελαύνοντα· καί δέομαι σωθηναι νυν, εκ φθορας με κακων, χαριτώνυμε.
Προστάτην σε των πτωχων κηρύττομεν, καί φρουρόν Καππαδοκίας απάσης, των πειρασμων διαλύοντα οχλον, καί δυσσεβων επηρείας διώκοντα· καί πάντας νυν τούς ευσεβεις, των δεινων λυτρωθηναι δεόμεθα.
Λιμένα σε εν κινδύνοις εχομεν, καί εν θλίψεσι προστάτην, παμμάκαρ, καί παντελη συμφορων σωτηρίαν, καί ποταμόν δωρεων ανεξάντλητον, καί βρύσιν ευεργεσιων, καί πηγήν ιαμάτων αέναον.
Θεοτοκίον.
Αγκάλαις σου καί μαστοις, ω Δέσποινα, τω Υιω σου μεσιτεύουσι δειξον, σοις τέκνοις τά εκείνου Παρθένε, σταυρόν καί λόγχην καί σπόγγον καί κάλαμον, ουτως δ΄ ιλέωσον αυτόν, εφ΄ ημιν τοις πολλά αμαρτήσασι.
Διάσωσον από κινδύνων τούς δούλους, αθλοφόρε, τούς εν πίστει ειλικρινει πρός σέ καταφεύγοντας, ως ετοιμον βοηθόν εν ανάγκαις.
} Αχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως, απ΄ εσχάτων των ημερων τεκουσα δυσώπησον, ως εχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Κοντάκιον. Ηχος β΄.
Προστασία των Χριστιανων ακαταίσχυντε, μεσιτεία πρός τόν Ποιητήν αμετάθετε, μή παρίδης αμαρτωλων δεήσεων φωνάς· αλλά πρόφθασον ως αγαθή, εις τήν βοήθειαν ημων, των πιστως κραυγαζόντων σοι· Τάχυνον εις πρεσβείαν, καί σπευσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντων σε.
Καί ευθύς τό προκείμενον.
Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου αυτου.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκαν
(Κεφ. 6, 17-23).
Τω καιρω εκείνω εστη ο Ιησους επί τόπου πεδινου· καί οχλος μαθητων αυτου καί πληθος πολύ του λαου από πάσης της Ιουδαίας καί Ιερουσαλήμ καί της παραλίου Τύρου καί Σιδωνος· οι ηλθον ακουσαι αυτου καί ιαθηναι από των νόσων αυτων, καί οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων, καί εθεραπεύοντο. Καί πας ο οχλος εζήτει απτεσθαι αυτου, οτι δύναμις παρ΄ αυτου εξήρχετο καί ιατο πάντας. Καί αυτός επάρας τούς οφθαλμούς αυτου εις τούς μαθητάς αυτου ελεγε· Μακάριοι οι πτωχοί οτι υμετέρα εστίν η βασιλεία του Θεου. Μακάριοι οι πεινωντες νυν οτι χορτασθήσεσθε. Μακάριοι οι κλαίοντες νυν οτι γελάσετε. Μακάριοι εστε οταν μισήσωσιν υμας οι ανθρωποι, καί οταν αφορίσωσιν υμας καί ονειδίσωσι καί εκβάλωσι τό }ονομα υμων ως πονηρόν ενεκα του υιου του ανθρώπου. Χαίρετε εν εκείνη τη ημέρα καί σκιρτήσατε· ιδού γάρ ο μισθός υμων πολύς εν τω ουρανω.
Δόξα. Ταις του σου Οσίου πρεσβείαις ελεημον, εξάλειψον τά πλήθη των εμων εγκλημάτων.
Καί νυν. Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, ελεημον, εξάλειψον τά πλήθη των εμων εγκλημάτων.
Ηχος πλ. β΄. Ολην αποθέμενοι.
Μή αποστερήσης με, της σης θερμης προστασίας, Ιωάννη οσιε αλλά θραυσον δέομαι τη ισχύϊ σου, θράση τά ανίσχυρα, καί τά τοξεύματα, των δαιμόνων τά ανέλπιστα· νόσων απάλλαξον, καί πειρατηρίων καί θλίψεων, καί πάντας ελευθέρωσον, των σατανικων επιθέσεων· ινα σε γεραίρω, καί πόθω ανυμνω καί προσκυνω, καί μεγαλύνω σου, Αγιε, }εργα τά θεάρεστα.
Ο Ιερεύς: Σωσον, ο Θεός, τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου· επίσκεψαι τόν κόσμον σου εν ελέει καί οικτιρμοις· υψωσον κέρας Χριστιανων ορθοδόξων καί κατάπεμψον εφ΄ ημας τά ελέη σου τά πλούσια· πρεσβείαις της παναχράντου Δεσποίνης ημων Θεοτόκου καί αειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει του τιμίου καί ζωοποιου Σταυρου· προστασίαις των τιμίων επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων· ικεσίαις του τιμίου ενδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστου Ιωάννου· των αγίων ενδόξων καί πανευφήμων Αποστόλων· των εν αγίοις Πατέρων ημων, μεγάλων Ιεραρχων καί οικουμενικων Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου καί Ιωάννου του Χρυσοστόμου· του εν αγίοις πατρός ημων Νικολάου του αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, του θαυματουργου· των αγίων ενδόξων καί καλλινίκων μαρτύρων· των οσίων καί θεοφόρων Πατέρων ημων· του Οσίου πατρός ημων Ιωάννου του Ρώσσου του νέου ομολογητου καί θεοφόρου· των αγίων καί δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ καί } Αννης· του αγίου (της ημέρας), καί πάντων σου των αγίων· ικετεύομέν Σε, μόνε πολυέλεε Κύριε· επάκουσον ημων των αμαρτωλων δεομένων σου καί ελέησον ημας.
Οι ψάλται: Κύριε, ελέησον (ιβ΄).
Ο ιερεύς: Ελέει καί οικτιρμοις καί φιλανθρωπία του μονογενους σου Υιου, μεθ΄ ου ευλογητός ει, σύν τω Παναγίω καί αγαθω καί ζωοποιω σου Πνεύματι, νυν καί αεί καί εις τούς αιωνας των αιώνων.
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.
Τήν ψυχήν θυμηδίας, καί χαρας απάσης ανάδειξον εμπλεω, θεόφρον Ιωάννη, των σέ θερμως υμνούντων, καί βοαν αεί δίδαξον· ο των Πατέρων ημων Θεός ευλογητός ει.
Λαμπρυνθείς τω σω πάθει, σκοτισθέντα με αμαρτήμασι λάμπρυνον, τόν πόθω προσιόντα, τω σω σεπτω λειψάνω, καί κραυγάζειν αξίωσον· ο των Πατέρων ημων Θεός ευλογητός ει.
Πειρασμων καί κινδύνων, καί ανάγκης καί θλίψεως ελευθέρωσον, καί βλάβης των δαιμόνων, τούς τη ση σεπτη θαρρρουντας, καί εν πίστει κραυγάζοντας· ο των Πατέρων ημων Θεός ευλογητός ει.
Θεοτοκίον.
Των ανθρώπων ο πλάστης, εν γαστρί σου σκηνώσας, Θεοχαρίτωτε, απάντων προστασίαν, των ζάλαις κλονουμένων, καί βοώντων αξίωσον· ο των Πατέρων ημων Θεός ευλογητός ει.
Ωδή η΄. Τόν βασιλέα των ουρανων.
Τοις ποντουμένοις βιοτικαις τρικυμίαις, χειρα δίδου, παμμάκαρ, υμνουσι, καί υπερυψουσι Χριστόν εις τούς αιωνας.
Των σων λειψάνων των ευαγων απτομένους, ευωδίας πλήρωσον θείας, Κύριον υμνουντες πιστως εις τούς αιωνας.
Τούς δεομένους εκτενως, Θεοφόρε, καί τήν χάριν αιτουντας προσδέχου, καί δοξολογουντας Θεόν εις τούς αιωνας.
Θεοτοκίον.
Των μολυσμάτων μου τήν καρδίαν, Παρθένε, μετανοίας καθάρισον νίπτροις, ινα σέ δοξάζω εις πάντας τούς αιωνας.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Αστέρα, Ιωάννη, σέ σημειοφόρον ομολογουμεν ημιν φως αυγάζοντα, οι ευσεβεις ορθοδόξως Χριστω λατρεύοντες.
Εν σάλω θεοφόρε, τοις κυματουμένοις, πολλων κακων σοις ικέταις βοήθησον, διασκεδάζων τά βέλη του πολεμήτορος.
Δόξα.
Τήν δέησίν μου δέξαι, του ταπεινωθέντος καί χαλεπων, Θεοφόρε, κακώσεων, καί αμαρτίας με λύτρωσαι.
Καί νυν. Θεοτοκίον.
Ελπίδα σωτηρίας, των εκπεπτωκότων αι γενεαί, Θεοτόκε, γινώσκουσαι, διά παντός ομοφρόνως σε μακαρίζουσιν.
Ειτα, ασπαζομένων των προσκυνητων τό του Οσίου λείψανον, ψάλλομεν τά παρόντα μεγαλυνάρια.
} Αξιόν εστιν ως αληθως, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν αειμακάριστον, καί παναμώμητον καί μητέρα του Θεου ημων. Τήν τιμιωτέραν των Χερουβείμ καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκουσαν, τήν }οντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.
Τούς συναθροισθέντας τω σω ναω, αοράτων πάντας, ορατων τε επιβουλης, ημας τυραννούντων· δεόμεθα ρυσθηναι, υπό τήν σήν αιγιδα θερμως προσφεύγοντας.
Τά πεπυρωμένα βέλη εχθρου, βροτοκτόνου, πάτερ, απομάκρυνον αφ΄ ημων, ταις πρός τήν Τριάδα, θερμαις σου ικεσίαις, οπως ρυσθέντες, τούτων, σέ μεγαλύνομεν.
Τόν αστέρα πάντες τόν φαεινόν, τόν εκ Προκοπίου, απαστράψαντα νοητως, οσίων τό κλέος, καί Καππαδόκων δόξαν, τόν θειον Ιωάννην υμνοις τιμήσωμεν.
Α}ιτησε ειρήνην παρά Θεου, πνευμάτων γαλήνην, μέχρι τέλους υπομονήν· ψυχων σωτηρίαν, ημιν τοις σοις ικέταις, τοις ευφημουσι πόθω τά σά θαυμάσια.
(ποίημα Γερασίμου Μοναχου Μικραγιαννανίττου)
Λύχνος ευσεβείας νεοφανής, εκ Καππαδοκίας, ανεδείχθης ως αληθως, Πάτερ Ιωάννη, καί πάντας καταυγάζεις, θαυμάτων ταις ακτισιν, Αγίω Πνεύματι.
Ολος ανακείμενος τω Χριστω, }ηνεγκας προθύμως, τήν δουλείαν τήν χαλεπήν, καί ελευθερία, ζωης της μακαρίας, καθειλες Ιωάννη, εχθρου τό φρύαγμα.
Φως εν ε}ιδει στύλου απ΄ ουρανου, λάμψαν τω σω τάφω, πασιν }εδειξεν εμφανως, τήν εν τω σεπτω σου λειψάνω θείαν Χάριν, Θεόφρον Ιωάννη, Αγγέλων σύσκηνε.
} Εχαιρε τό πάλαι τη ση σορω, η Καππαδοκία· νυν δέ χαίρει πνευματικως, τω ηγιασμένω λειψάνω σου παμμάκαρ, η Ε}υβοια τρυφωσα, των θαυμασίων σου.
Πανταχου εξέδραμεν αληθως, η πλουσία χάρις, των θαυμάτων σου των πολλων· οθεν δίδου πασι, τοις πίστει προσιουσι, τω θείω σου τεμένει, Πάτερ βοήθεια.
Σκέπε πάσης βλάβης τε καί οργης, τήν νησον Ευβοίας, Ιωάννη θαυματουργέ, καί τήν ευλογίαν, τήν σήν δίδου απαύστως, απάση τη Ελλάδι, ως πλήρης χάριτος.
Πασαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Αγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις τό σωθηναι ημας.
Αμήν. Αγιος ο Θεός, αγιος Ισχυρός, αγιος Αθάνατος, ελέησον ημας. (Τρεις φορές).
Δόξα Πατρί καί Υιω καί Αγίω Πνεύματι, καί νυν καί αεί καί εις τούς αιωνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημας· Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημων· Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημιν· Αγιε, επίσκεψαι καί }ιασαι τάς ασθενείας ημων ενεκεν του ονόματός Σου.
Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον.
Δόξα Πατρί καί Υιω καί Αγίω Πνεύματι, καί νυν καί αεί καί εις τούς αιωνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημων ο εν τοις ουρανοις, αγιασθήτω τό ονομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γενηθήτω τό θέλημά Σου, ως εν ουρανω καί επί της γης· τόν }αρτον ημων τόν επιούσιον δός ημιν σήμερον καί αφες ημιν τά οφειλήματα ημων ως καί ημεις αφίεμεν τοις οφειλέταις ημων· καί μή εισενέγκης ημας εις πειρασμόν, αλλά ρυσαι ημας από του πονηρου.
Ο Ιερεύς: Οτι Σου εστιν η βασιλεία καί η δύναμις καί η δόξα, του Πατρός καί του Υιου καί του Αγίου Πνεύματος, νυν καί αεί καί εις τούς αιωνας των αιώνων. Αμήν.
Απολυτίκιον.
Ηχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Εκ γης ο καλέσας σε, πρός ουρανίους μονάς, τηρει καί μετά θάνατον αδιαλώβητον, τό σκηνός σου Οσιε. Σύ γάρ εν τη Ασία, ως αιχμάλωτος ηχθης, ενθα καί ωκειώθης, τω Χριστω, Ιωάννη. Αυτόν ουν ικέτευε, σωθηναι τάς ψυχάς ημων.
Δέηση μέ τό «επάκουσον»
Απόλυση
Ειτα τά τροπάρια ταυτα·
Ηχος β΄. Οτε εκ του ξύλου σε νεκρόν.
Δευτε προσκυνήσωμεν, πιστοί, καί μετ΄ ευλαβείας καί πόθου κατασπαζόμενοι, λείψανον περίσεπτον καί πανυπέρτιμον, Ιωάννου θεόφρονος, αγνίσωμεν χείλη, }ομματα καί μέτωπα, καί ικετεύσωμεν, οπως καί ημας αξιώση, τέλους σωτηρίου καί θείου, ταις αυτου πρός Κύριον δεήσεσιν.
} Ανω των Αγγέλων τοις χοροις, καί των αθλοφόρων τοις δήμοις, η σή αγία ψυχή, τέρπεται μακάριε, καί συναγάλλεται· καί οσίων τοις πλήθεσι, χοροις προφητων τε, καί ιεραρχων ομου τοις θείοις τάγμασι· κάτω δέ τό πάνσεπτον σωμα, υμνοις καί ωδαις επαξίως, υφ΄ ημων τιμώμενον δοξάζεται.
Θεοτοκία·
Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις των δούλων σου καί λύτρωσαι ημας από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.
Τήν πασαν ελπίδαν μου εις σέ ανατίθημι, Μητερ του Θεου, φύλαξόν με υπό τήν σκέπη σου.
Ο Ιερεύς: Δι΄ ευχων των αγίων Πατέρων ημων, Κύριε Ιησου Χριστέ ο Θεός, ελέησον καί σωσον ημας. Αμήν.
